- Düz Mani: Tam mâni olarak da bilinir. En sık kullanılan mâni tipidir. Hece ölçüsü yedili ölçüye uygun yapıdadır. Kafiye şeması aaba şeklindedir. Uyaklarında cinas bulunmaz.
- Kesik Mani: Kahvelerde, meydanlarda söylenen mâni tipleri bu çeşide en uygun örneklerdir. İlk dizeleri genellikle anlamsız, yedili hece ölçüsünden bağımsız bir yapıdadır. İlk dize mâni uyağı için hazırlık aşaması niteliği taşımaktadır.
- Cinaslı Mani: Cinaslı mani, adından da anlaşılacağı gibi, kafiyesi cinas olan dizelerden oluşmaktadır. Kesik manilerle aynı özellikleri taşımaktadır fakat mâni tipi olarak cinas vardır. Ayırt edici özellik budur.
- Yedekli (Artık) Mani: Artık mâni olarak da bilinmektedir. İlk dört dizesi, uyak dizilimi ve özellikleri açısından tıpkı düz manide olduğu gibidir. Fakat bu mâni türünde, düz maninin sonuna son iki dizesiyle aynı kafiyede iki dize daha eklenmektedir. Böylelikle kafiye şeması aababa şeklinde olur.
- Deyiş: İki kişinin tıpkı âşık atışmalarında olduğu gibi birbirlerine, karşılıklı söylediği mâni çeşididir. Genellikle birinci ağızda söylense de başkaları tarafından da dillendirilebilirler.
Bu mani çeşitleri, Türk halk edebiyatının olmazsa olmazları niteliği taşıyan ve günümüzde bile sıkça kullanılan nazım türleridir. Aşık Veysel de başta olmak üzere bilindik ve bilinmedik birçok yazar ve şairin muhakkak tercih ettiği bir nazım şeklidir mani.
"
}
]
}